Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fast to...

  • 41 obhaeresco

    ŏb-haeresco, haesi, 3, v. inch. n., to stick fast, remain stuck; in the tempp. perf., to be stuck fast, to cleave or adhere to a thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    aurum stirpibus obhaerescit,

    App. M. 6, p. 178, 19: ubi in medio nobis equosacer obhaesit Flumine, * Lucr. 4, 420: consurgenti ei primum lacinia obhaesit, * Suet. Ner. 19.—
    II.
    Transf., to cleave or cling to:

    utrisque pecunia sua obhaesit,

    Sen. Tranq. 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > obhaeresco

  • 42 Pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Pertinax

  • 43 pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pertinax

  • 44 restringo

    rēstringo, inxi, ictum, 3, v. a.
    I.
    To draw back tightly; to bind back, bind fast, tighten, etc. (in the verb. finit. not anteAug., but in the P. a. class.; syn. religo).
    A.
    Lit.:

    laevam,

    Quint. 11, 3, 131:

    restrictis ad terga manibus,

    Plin. 35, 10, 36, § 93:

    manus,

    Petr. 73, 4:

    lacertos,

    Hor. C. 3, 5, 35; cf.:

    restringitur vinculis,

    Tac. A. 14, 64; and:

    si manus manicis restringantur,

    App. Flor. 17, p. 357, 29; cf.

    also: Prometheus quondam silici restrictus membra catenā,

    Cat. 64, 297:

    vinclo fasciae in modum laquei restricto,

    Tac. A. 15, 57.—
    B.
    Trop., to restrain, confine, restrict, check, etc. (syn. retineo):

    homines ad custodiam pecuniae,

    Plin. Ep. 1, 8, 9:

    liberalitatem,

    Sen. Ben. 1, 4:

    sumptus candidatorum ambitūs lege,

    Plin. Ep. 6, 19, 4:

    delicias frugalitate,

    id. ib. 5, 19 fin.:

    animum maestitiā,

    Tac. A. 16, 16:

    morsus phalangiorum,

    Plin. 24, 16, 97, § 154 (Jahn, restinguit):

    praecipitationem nimbi,

    App. Mund. p. 61, 21.—
    II.
    To draw back, unfasten, unclose, open (rare):

    dentes restringere,

    to show the teeth, Plaut. Capt. 3, 1, 26.—

    Of dogs: rabie restrictā minari,

    Lucr. 5, 1065:

    restrictis forte si labellis riseris, App. poët. Mag. p. 277: restrictis labris,

    Quint. Decl. 12, 27. — Hence, rēstrictus, a, um, P. a. (acc. to I.), bound fast, bound up, tight, close.
    A.
    Lit.:

    togis neque restrictis neque fusis,

    Suet. Aug. 73:

    alvus,

    i. e. costive, Ser. Samm. 28, 519.— Comp.. restrictiores digiti (pedum), i. e. shorter, Suet. Dom. 18.—
    B.
    Trop.
    1.
    Close, niggardly, stingy (cf.:

    parcus, tenax): in aliquo esse restrictus,

    Cic. Off. 2, 18, 62; id. Att. 10, 11, 2; id. Planc. 22, 54.— Comp., Cic. Fam. 3, 8, 8.—
    2.
    Moderate, modest:

    an restrictius arbitraris per orbem terrarum legendum dare memoriam suam, quam, etc.,

    Plin. Ep. 9, 19, 6.—
    3.
    Strict, stern, rigorous, severe, stringent:

    summum imperium non restrictum nec perseverum volunt,

    Tac. A. 15, 48.— Comp.:

    judicatio,

    App. Flor. p. 364, 39.— Sup.: restrictissimis regulis, Cod. 1, 17 (2), 10.— Adv.: rēstrictē.
    a.
    Closely, sparingly:

    facere (with parce),

    Cic. Fin. 2, 13, 42:

    vivere,

    Nazar. Pan. Constant. 15. — Comp.:

    restrictius uti rebus praetereuntibus,

    Aug. Doctr. Chr. 3, 12.— Sup.:

    restrictissime facere (opp. plenissime),

    Plin. Ep. 5, 8, 13.—
    b.
    Strictly, exactly, precisely:

    cetera non tam restricte praefinio,

    Cic. Leg. 2, 18, 45:

    restricte tenent illud nomen (sapientium),

    id. Rep. 3, 4, 7:

    observare, ne plus reddat quam acceperit,

    id. Lael. 16, 58. — Sup. of the adj. prob. not found.

    Lewis & Short latin dictionary > restringo

  • 45 retineo

    rĕ-tĭnĕo, ŭi, tentum, 2, v. a. [teneo].
    I.
    (With the signif. of the re predominating.) To hold or keep back, not let go; to detain, retain; to restrain (class.; cf. restringo).
    A.
    Lit.: Ep. Asta, abire hinc non sinam. Th. Quid nunc me retines? Plaut. Ep. 1, 1, 61:

    quotiens foras ego ire volo, me retines, revocas,

    id. Men. 1, 2, 5:

    quid, malum, astas? Quin retines altrinsecus?

    id. Mil. 2, 5, 36; id. Stich. 2, 3, 11:

    te dexterā retinens manu Opsecro,

    id. Capt. 2, 3, 82: si magis vis, eam omittam. Py. Nolo;

    retine,

    id. Mil. 4, 8, 27:

    retine me,

    id. Curc. 2, 3, 11; Ter. Heaut. 2, 4, 23:

    concilium dimittit, Liscum retinet,

    Caes. B. G. 1, 18:

    homines,

    Cic. Att. 13, 14, 1:

    ab his fit initium retinendi Silii, etc.,

    Caes. B. G. 3, 8; 3, 9; 3, 10 et saep.:

    milites,

    id. ib. 7, 47; 7, 52; cf.:

    milites in loco,

    id. B. C. 3, 92:

    legiones ad urbem,

    id. ib. 1, 2;

    1, 9: cohortes apud se,

    id. ib. 2, 19:

    venit Varro ad me, et quidem id tempus, ut retinendus esset,

    when he must be kept, Cic. Att. 13, 33, 4:

    biduum tempestate retentus,

    detained, Caes. B. C. 3, 102; cf. id. B. G. 7, 1; Plaut. Curc. 2, 1, 12; cf.:

    aegre sunt retenti, quin oppidum irrumperent,

    Caes. B. C. 2, 13 fin.:

    vi me, vi inquam, Plancius et complexu suo retinuit,

    Cic. Planc. 41, 100:

    nisi jam profecti sunt, retinebis homines,

    id. Att. 13, 14, 1:

    euntem,

    Ov. H. 18, 99:

    aliquem vinclis,

    id. R. Am. 213:

    consulem,

    Liv. 37, 51:

    morbo retineri,

    id. 34, 10;

    v. also infra, B.: armorum parte tertiā celatà atque in oppido retentā,

    Caes. B. G. 2, 32 fin.; 2, 33:

    naves pro bonis Tarquiniorum ab Aristodemo retentae sunt,

    i. e. as security, Liv. 2, 34, 4:

    vinum portantes naves tempestatibus retentas esse,

    id. 37, 27, 2; Plaut. Stich. 5, 4, 45:

    mercedem,

    to keep back, stop, id. As. 2, 4, 37:

    alienum,

    Cic. Fl. 23, 56:

    lacrimas,

    Ov. M. 1, 647:

    manus ab ore,

    id. ib. 9, 575 et saep.:

    mulierem,

    to hold, Plaut. Ep. 4, 1, 33; cf.:

    mulierem per vim,

    id. Bacch. 4, 8, 2:

    arcum manu,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    faculas sagittas,

    Prop. 2, 29 (3, 27), 5; cf.:

    injectā manu ferreā et retentā utrāque nave,

    Caes. B. C. 1, 58:

    sudor madidā veste retentus,

    Mart. 5, 79, 3.—
    B.
    Trop., to hold in check, keep within bounds, to restrain, check, repress, etc.: hoc servi esse officium reor, retinere at salutem (erum), Plaut. Aul. 4, 1, 8:

    liberos retinere,

    Ter. Ad. 1, 1, 33; Cic. Rep. 2, 25, 46; cf.:

    moderantem cursum atque in suā potestate retinentem,

    id. ib. 1, 29, 45:

    gaudia,

    Ov. M. 12, 285:

    rabiem,

    id. ib. 3, 566:

    verba dolore,

    id. ib. 10, 474:

    aliquem in officio,

    Cic. Rosc. Am. 25, 70:

    animos sociorum in fide,

    Liv. 25, 40:

    retineri nequeo quin dicam ea, quae promeres,

    Plaut. Trin. 3, 2, 15 (cf. supra, A.):

    quae (varietas) vehementer animos hominum in legendo tuo scripto retinere possit... ordo ipse annalium mediocriter nos retinet,

    binds, enchains, Cic. Fam. 5, 12, 4 and 5:

    (picus) Ore suo volucres vagas retinere solebat,

    Ov. M. 14, 340:

    lingua retenta metu,

    id. H. 11, 82:

    retinentibus vobis, erumperem,

    Curt. 6, 3, 5.—
    II.
    (With the signif. of the verb predominant.) To hold fast, keep, retain, preserve, maintain, etc. (freq. only since the class. per.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. obtineo).
    A.
    Lit.: potius mansuetudine et innocentiā imperatoris provinciam quam vi militum aut benignitate deorum retentam atque conservatam esse, Cato ap. Cic. Fam. 15, 5, 2:

    oppidum,

    Caes. B. G. 7, 21 fin.:

    arces (Minerva),

    to preserve, protect, Cat. 64, 8:

    id egit, ut amicos observantiā, rem parsimoniā retineret,

    Cic. Quint. 18, 59; cf.:

    retinere servareque amicos,

    Hor. S. 1, 1, 89:

    summos cum infimis pari jure,

    Cic. Off. 2, 12, 41:

    Aegyptum,

    Curt. 4, 1, 30:

    regionem,

    id. 6, 5, 21:

    neque virtutem qui habet virtute retinetur in vitā,

    Cic. Fin. 3, 18, 61 B. and K.: fortunam citius reperias quam retineas, Publ. Syr. 168 Rib. —
    B.
    Trop.:

    retinete (fidem), post factum ut laetemini,

    Plaut. Rud. prol. 30:

    existimo jus augurum... rei publicae causā conservatum ac retentum,

    Cic. Div. 2, 35, 75; so,

    jus suum,

    id. Verr. 2, 3, 14, § 37; Caes. B. C. 1, 5:

    statum suum,

    Cic. Rep. 2, 23, 43:

    pristinam virtutem,

    Caes. B. G. 5, 48, 91; cf.:

    vestigium pristinae dignitatis,

    Cic. Sull. 32, 91:

    officium,

    id. Off. 3, 29, 105:

    justitiam (with colere),

    id. ib. 2, 12, 42 Beier; id. Inv. 1, 1, 3:

    caritatem in pastores,

    id. Lael. 19, 70:

    utilitatem in amicitiā et fidem,

    id. ib. 24, 88:

    hunc morem usque adhuc,

    id. Rep. 2, 20, 36; cf. id. ib. 2, 9, 16:

    de finibus retentae defensaeque sententiae,

    id. Tusc. 5, 30, 84:

    gravitatem retinere, iracundiam pellere,

    id. Off. 1, 38, 137:

    ferociam animi in vultu,

    Sall. C. 61, 4:

    memoriam suae pristinae virtutis, tot secundissimorum proeliorum,

    Caes. B. G. 2, 21; 7, 62:

    aliquid memoriā,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19; id. Rosc. Am. 12, 33:

    commissa (aures),

    Hor. Ep. 1, 18, 70 et saep.:

    ut Palaemo et Telamo et Plato dicerentur, retinuerunt,

    Quint. 1, 5, 60.— With ne, Cic. Rep. 2, 32, 56.—
    2.
    Post-class. for memoriā retinere, to keep in mind, remember:

    sive ille Hasdrubal est, sive quis alius, non retineo,

    Gell. 17, 9, 16.—With object-clause:

    retineo me dixisse,

    Dig. 35, 1, 92 init. — Hence, rĕtĭnens, entis, P. a., holding fast, tenacious, observant of any thing (class.; cf. tenax); constr. with gen.:

    homo sui juris dignitatisque retinens,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 11:

    nimium equestris juris et libertatis,

    id. Planc. 23, 55:

    avitae nobilitatis,

    Tac. A. 2, 38 fin.:

    modestiae,

    id. ib. 5, 11:

    Seleuci conditoris (civitas),

    i. e. retaining his institutions, id. ib. 6, 42; cf.:

    antiqui moris,

    id. ib. 16, 5 et saep. — Sup.:

    proprietatum in verbis retinentissimus,

    Gell. 10, 20, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > retineo

  • 46 revincio

    rĕ-vincĭo, vinxi, vinctum, 4, v. a.
    I.
    To bind back or backwards; to bind around, bind fast, fasten (class.; not in Cic.).
    A.
    Lit.:

    nisi esset (terra) caelo revincta,

    Lucr. 5, 553:

    ancorae pro funibus ferreis catenis revinctae,

    Caes. B. G. 3, 13:

    tignis in contrariam partem revinctis,

    id. ib. 4, 17; cf.:

    trabes introrsus,

    id. ib. 7, 23:

    stipites demissi et ab infimo revincti,

    id. ib. 7, 73:

    navigium (with religare),

    Plin. Pan. 82, 2:

    aliquem ad saxa,

    to bind fast, Ov. M. 11, 212; cf.:

    zonam de poste,

    id. ib. 10, 379:

    errantem Mycono e celsā Gyaroque revinxit,

    Verg. A. 3, 76: caput tortā angue, bound around, Varr. Atacin. ap. Charis. p. 70 P.; cf.:

    latus ense,

    to gird, Prop. 3, 14 (4, 13), 11:

    templum Velleribus niveis et festā fronde revinctum,

    Verg. A. 4, 459.—

    In a Greek construction: ecce manūs juvenem interea post terga revinctum trahebant,

    with his hands tied behind him, Verg. A. 2, 57:

    qui recitat lanā fauces et colla revinctus,

    wrapped up, Mart. 6, 41, 1.— Poet.:

    latices in glaciem revincti,

    bound, stiffened, Claud. in Rufin. 1, 167.—
    B.
    Trop., to bind, fasten, etc.:

    mentem amore,

    Cat. 61, 33:

    urbes legibus,

    Claud. B. Gild. 47:

    te sibi generum fraternā prole, id. Nupt. Honor. et Mar. 36: miserā in peste revinctos confodiunt,

    Val. Fl. 6, 418; 4, 708.—
    * II.
    To unbind, loose:

    quempiam (opp. alligare, and = resolvere),

    Col. 1, 8, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > revincio

  • 47 Sido

    1.
    sīdo, sīdi, 3, v. n. [cf. sedeo; Gr. hizô], to seat one's self, sit down; to settle, alight ( poet. and in post-Aug. prose; usu. of things)
    I.
    In gen.:

    quaesitisque diu terris, ubi sidere detur,

    Ov. M. 1, 307; cf.:

    (columbae) super arbore sidunt,

    Verg. A. 6, 203:

    canes sidentes,

    sitting down, Plin. 10, 63, 83, § 177.—
    b.
    Of things, to sink down, settle:

    sidebant campi (shortly after: subsidere saxa),

    Lucr. 5, 493:

    nec membris incussam sidere cretam,

    id. 3, 382; cf. Col. 12, 24, 2:

    in tepidā aquā gutta (balsami) sidens ad ima vasa,

    Plin. 12, 25, 54, § 123:

    cummi in aquā sidit,

    id. 12, 25, 54, § 121:

    cave lecticā sidat,

    be set down, Prop. 4 (5), 8, 78:

    prius caelum sidet inferius mari, Quam, etc.,

    Hor. Epod. 5, 79.—
    II.
    In partic., pregn.
    A.
    To sit or be set fast; to remain sitting, lying, or fixed:

    mare certis canalibus ita profundum, ut nullae ancorae sidant,

    can hold, Plin. 6, 22, 24, § 82:

    secures sidunt,

    id. 16, 10, 19, § 47:

    tum queror, in toto non sidere pallia lecto,

    remain lying, Prop. 4 (5), 3, 31.—
    2.
    Naut. t. t., of a vessel, to stick fast on shallows:

    veniat mea litore navis Servata, an mediis sidat onusta vadis,

    Prop. 3, 14 (3, 6), 30; cf.:

    ubi eae (cymbae) siderent,

    Liv. 26, 45; Quint. 12, 10, 37; Tac. A. 1, 70; 2, 6; Nep. Chabr. 4, 2.—
    B.
    To sink down, to sink out of sight.
    1.
    Lit.:

    non flebo in cineres arcem sidisse paternos Cadmi,

    Prop. 3, 9 (4, 8), 37: sidentes in tabem spectat acervos, settling or melting down, Luc. 7, 791; cf. Stat. S. 5, 3, 199.—
    2.
    Trop.:

    vitia civitatis pessum suā mole sidentis,

    sinking, Sen. Const. 2; cf.:

    sidentia imperii fundamenta,

    Plin. 15, 18, 20, § 78:

    sidente paulatim metu,

    Tac. H. 2, 15.
    2.
    Sido, ōnis, m., a chief of the Suevi about the middle of the first century, Tac. H. 3, 5; 3, 21; id. A. 12, 29 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > Sido

  • 48 sido

    1.
    sīdo, sīdi, 3, v. n. [cf. sedeo; Gr. hizô], to seat one's self, sit down; to settle, alight ( poet. and in post-Aug. prose; usu. of things)
    I.
    In gen.:

    quaesitisque diu terris, ubi sidere detur,

    Ov. M. 1, 307; cf.:

    (columbae) super arbore sidunt,

    Verg. A. 6, 203:

    canes sidentes,

    sitting down, Plin. 10, 63, 83, § 177.—
    b.
    Of things, to sink down, settle:

    sidebant campi (shortly after: subsidere saxa),

    Lucr. 5, 493:

    nec membris incussam sidere cretam,

    id. 3, 382; cf. Col. 12, 24, 2:

    in tepidā aquā gutta (balsami) sidens ad ima vasa,

    Plin. 12, 25, 54, § 123:

    cummi in aquā sidit,

    id. 12, 25, 54, § 121:

    cave lecticā sidat,

    be set down, Prop. 4 (5), 8, 78:

    prius caelum sidet inferius mari, Quam, etc.,

    Hor. Epod. 5, 79.—
    II.
    In partic., pregn.
    A.
    To sit or be set fast; to remain sitting, lying, or fixed:

    mare certis canalibus ita profundum, ut nullae ancorae sidant,

    can hold, Plin. 6, 22, 24, § 82:

    secures sidunt,

    id. 16, 10, 19, § 47:

    tum queror, in toto non sidere pallia lecto,

    remain lying, Prop. 4 (5), 3, 31.—
    2.
    Naut. t. t., of a vessel, to stick fast on shallows:

    veniat mea litore navis Servata, an mediis sidat onusta vadis,

    Prop. 3, 14 (3, 6), 30; cf.:

    ubi eae (cymbae) siderent,

    Liv. 26, 45; Quint. 12, 10, 37; Tac. A. 1, 70; 2, 6; Nep. Chabr. 4, 2.—
    B.
    To sink down, to sink out of sight.
    1.
    Lit.:

    non flebo in cineres arcem sidisse paternos Cadmi,

    Prop. 3, 9 (4, 8), 37: sidentes in tabem spectat acervos, settling or melting down, Luc. 7, 791; cf. Stat. S. 5, 3, 199.—
    2.
    Trop.:

    vitia civitatis pessum suā mole sidentis,

    sinking, Sen. Const. 2; cf.:

    sidentia imperii fundamenta,

    Plin. 15, 18, 20, § 78:

    sidente paulatim metu,

    Tac. H. 2, 15.
    2.
    Sido, ōnis, m., a chief of the Suevi about the middle of the first century, Tac. H. 3, 5; 3, 21; id. A. 12, 29 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > sido

  • 49 tenacitas

    tĕnācĭtas, ātis, f. [tenax], a holding fast, tenacity (very rare).
    * I.
    In gen.:

    (animalia) cibum partim unguium tenacitate arripiunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122; Plin. 9, 29, 46, § 86.—
    II.
    In partic., a holding fast to money, niggardliness, parsimony, Liv. 34, 7, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > tenacitas

  • 50 abstineō

        abstineō tinuī (tentus), ēre    [abs+teneo], to keep back, keep off, hold back: vix a se manūs: vim uxore et gnato, H.: ferrum quercu, O.: Gemitūs, screatūs, suppress, T.: facis iniuriam illi, qui non abstineas manum, by not keeping your hands off, T.: milites, restrain, L.: militem direptione, L.: militem a praedā, L.: ab uno eo (agro) ferrum ignemque abstineri iussit, L.: duobus omne ius belli, refrained from exercising against them the rights of war, L.: eorum finibus vim, L.—Esp. with se, to keep oneself from, refrain, abstain: ab eis se vitiis: his se armis, L.— Intrans, to refrain (cf. se abstinere), abstain: neque facto ullo neque dicto, S.: proelio, Cs.: pugnā, L.: maledictis: tactu, V.: caelo, O.: a ceteris coniurationis causis: ne a mulieribus quidem atque infantibus, Cs.: aegre abstinent, quin castra oppugnent, L.: ut seditionibus abstineretur, L.: non tamen abstinuit, hold his peace, V.
    * * *
    abstinere, abstinui, abstentus V
    withhold, keep away/clear; abstain, fast; refrain (from); avoid; keep hands of

    Latin-English dictionary > abstineō

  • 51 āctuāria

        āctuāria ae, f    [actuarius; sc. navis], a swift boat.
    * * *

    Latin-English dictionary > āctuāria

  • 52 āctuāriola

        āctuāriola ae, f dim.    [actuaria], a row-boat, barge.
    * * *
    small fast vessel (with sails and oars); row boat; barge

    Latin-English dictionary > āctuāriola

  • 53 ad-fīgō (aff-)

        ad-fīgō (aff-) fīxī, fīxus, ere,    to fasten, attach, affix, annex: litteram ad caput: alqm cuspide ad terram, L.: Minervae talaria: Prometheus adfixus Caucaso: alqm terrae, L.: lecto te adfixit, confined, H.: flammam lateri turris, V.: (apes) adfixae venis, attached (by their stings), V.: adfixa est cum fronte manus, pinned fast, O.: clavum adfixus et haerens Nusquam amittebat, clung firmly to the helm, V.

    Latin-English dictionary > ad-fīgō (aff-)

  • 54 ad-ligō (all-)

        ad-ligō (all-) āvī, ātus, āre,    to bind to, tie to: reliquos ad palum.—Esp., to bind up, bandage: volnus, L.—To fetter, shackle: adligari se patitur, Ta.—To hold fast: adligat ancora (navīs), V.— Fig., to hinder, detain, keep back: illi filium, i. e. keep at home, T.: populum... novo quaestionis genere, to hamper: palus inamabilis undā Adligat (sc. eos), keeps imprisoned, V.—To bind, oblige, lay under obligation: alqm beneficio: nuptiis adligatus: lex omnīs adligat: furti se adligat, convicts himself, T.—To impugn, accuse: adligatum Oppianici nomen esse. — Of words: verba certā lege versūs, by a fixed metrical form.

    Latin-English dictionary > ad-ligō (all-)

  • 55 antīquus (-īcus)

        antīquus (-īcus) adj. with comp. and sup.    [ante], ancient, former, of old times: tua duritia, former severity, T.: causa antiquior memoriā tuā: patria, L.: urbs, V.: antiquae leges et mortuae. — Plur m. as subst, the ancients, ancient writers: antiquorum auctoritas: traditus ab antiquis mos, H.—Old, long in existence, aged: hospes, T.: genus, N.: Graiorum antiquissima scripta, H.: antiquissimum quodque tempus spectare, i. e. longestablished rights, Cs.: antiquum obtinere, to hold fast an old custom, T.: morem antiquum obtines, T. — Fig., old, venerable, reverend, authoritative: fanum Iunonis: templa deum, H.: longe antiquissimum ratus sacra facere, etc., a most venerable custom, L.: antiquior alia causa (amicitiae), more original.—Old-fashioned: (cives) antiquā virtute, T.: homines: vestigia antiqui officii. — Comp, more desirable, preferable: ne quid vitā existimem antiquius: antiquior ei fuit gloria quam regnum: id antiquius consuli fuit, was of more pressing importance, L.

    Latin-English dictionary > antīquus (-īcus)

  • 56 artē

        artē adv. with comp. and sup.    [artus], closely, fast, firmly: continere alqd, Cs.: aciem statuere, S.: tigna artius inligata, Cs.: quam artissime ire, S. — Fig.: dormire, soundly: alqm colere, i. e. stingily, S.
    * * *
    artius, artissime ADV
    closely/tightly (bound/filled/holding); briefly, in a confined space, compactly

    Latin-English dictionary > artē

  • 57 astringō (ad-st-)

        astringō (ad-st-) inxī, ictus, ere,    to bind on, tie fast, fasten to, bind up: ad statuam astrictus: vincula, O.: hederā adstringitur ilex, twined with, H.: cortex astrictus pice, fastened, H.: Cervice adstrictā, with a halter round his neck, Iu.: non astricto socco, loose (i. e. in style), H.: rotam multo sufflamine, checks, Iu.: comae astrictae, O.: ferrum Astrictum morā, i. e. rusted, O.: ventis glacies astricta, frozen, O.: (calor) venas (terrae), V.—Fig., to bind, put under obligation, oblige: populum lege: alqm religione: alqm condicionibus: milites ad formulam, Cs.: ad adstringendam fidem: tibi fidem, T.: fraus astringit, non dissolvit periurium, fixes the guilt.—To occupy, confine (the attention): illis studio suorum astrictis, S.: Iugurtha maioribus astrictus, S.—To check, repress: lingua astricta mercede.—To fix, confirm: offici servitutem testimonio.—To embarrass, bring into straits: milites, L. — Of language, to bind, limit: orationem numeris.—To compress, abridge: breviter argumenta.

    Latin-English dictionary > astringō (ad-st-)

  • 58 attineō (adt-)

        attineō (adt-) tinuī, —, ēre.    I. Trans, to hold fast, detain, delay: quam attinendi dominatūs sient, how retained, T. ap. C.: Romanos spe pacis, S.: dextram vi, Ta.—    II. Intrans, to stretch, reach: Scythae ad Tanain attinent, Cu.—Fig., to belong to, concern, relate to, be of consequence: ea nil quae ad te attinent, T.: quod ad te attinet, as far as you are concerned, T.: quod ad me attinet, for my part: tamquam ad rem attineat quicquam, H.: quid attinebat quaeri de eo, etc., of what consequence was it?: nec victoribus mitti attinere puto, of any importance, L.: Te nihil attinet tentare, does you no good, H.: dicere quae nihil attinent, matters of no concern, H.

    Latin-English dictionary > attineō (adt-)

  • 59 celer

        celer eris, ere, adj. with comp. and sup.    [1 CEL-], swift, fleet, quick, speedy: sagitta, H.: Diana, O.: turbo, V.: venti, H.: navis, Ct.: canis, Tb.: pedes, Pr.: remedia, swift, N.: sequi Aiax, H.: excipere aprum, H.: Iussa deae celeres peragunt, O.: iaculo celer, V.: oderunt Sedatum celeres, lively people, H.: fata celerrima, V.: mens, quā nihil est celerius: oratio, hurried: consilium, T.: motus, Cs.: lapsus, O. — Rash, hasty, precipitate: consilia, L.: Mors, Tb.: desperatio rerum, L.
    * * *
    I
    knights (pl.) (old name/precursor of equestrian order); Roman kings' bodyguard
    II
    celeris -e, celerior -or -us, celerrimus -a -um ADJ
    swift, quick, agile, rapid, speedy, fast; rash, hasty, hurried; lively; early

    Latin-English dictionary > celer

  • 60 cercūrus

        cercūrus ī, m, κέρκουροσ, a light vessel (of Cyprus), L.—A sea-fish. ferox, O.
    * * *
    fast light vessel; sea fish found among rocks

    Latin-English dictionary > cercūrus

См. также в других словарях:

  • Fast — Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fast — fast1 [fast, fäst] adj. [ME < OE fæst, akin to Ger fest, firm, stable < IE base * pasto , fixed, secure > Arm hast] 1. not easily moved, freed, or separated; firm, fixed, or stuck [the ship was fast on the rocks] 2. firmly fastened or… …   English World dictionary

  • Fast — Fast, adv. welches in zwey einander ziemlich entgegen gesetzten Bedeutungen gefunden wird. 1) * Für sehr, in welchem Verstande schon vaste bey dem Stryker vorkommt. Sie war fast schön, 1 Mos. 12, 14. Ihre Sünden sind fast schwer, Kap. 18, 20. Ein …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Fast — als Abkürzung steht für: First Assistance Samaritian Team, ein Auslandshilfe Team des Arbeiter Samariter Bundes e.V. Fast AQM Scalable TCP, ein Protokoll in der Informatik Fast Search and Transfer, eine norwegische Firma für… …   Deutsch Wikipedia

  • FAST — als Abkürzung steht für: Fabbrica Automobili Sport Torino, einen von 1919 bis 1925 bestehenden italienischen Automobilproduzenten FAST (Face, Arms, Speech, Time) einen Test zur Erkennung eines Schlaganfalls First Assistance Samaritian Team, ein… …   Deutsch Wikipedia

  • Fast — Fast, adv. [OE. faste firmly, strongly, quickly, AS. f[ae]ste. See {Fast}, a.] 1. In a fast, fixed, or firmly established manner; fixedly; firmly; immovably. [1913 Webster] We will bind thee fast. Judg. xv. 13. [1913 Webster] 2. In a fast or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast by — Fast Fast, adv. [OE. faste firmly, strongly, quickly, AS. f[ae]ste. See {Fast}, a.] 1. In a fast, fixed, or firmly established manner; fixedly; firmly; immovably. [1913 Webster] We will bind thee fast. Judg. xv. 13. [1913 Webster] 2. In a fast or …   The Collaborative International Dictionary of English

  • FAST — Automated Screen Trading a computerised trading system used for commodity derivatives on LIFFE. Dresdner Kleinwort Wasserstein financial glossary Fast Market London Stock Exchange Glossary * * * ▪ I. fast fast 1 [fɑːst ǁ fæst] adverb …   Financial and business terms

  • FAST — may refer to: * Fasting, abstaining from food * Nacional Fast Clube, a Brazilian football club * A speed racing for dirt horse racetracks * Fast Search Transfer, a Norwegian company focusing on data search technologies * Fast Auroral Snapshot… …   Wikipedia

  • Fast — • Abstinence from food or drink Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Fast     Fast     † Catholic …   Catholic encyclopedia

  • Fast — Fast, n. [OE. faste, fast; cf. AS. f[ae]sten, OHG. fasta, G. faste. See {Fast}, v. i.] 1. Abstinence from food; omission to take nourishment. [1913 Webster] Surfeit is the father of much fast. Shak. [1913 Webster] 2. Voluntary abstinence from… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»